Praktijkhouder
Praktijkrisico
Ondernemen in de zorg
In dit artikel
Inhoudsopgave
Artikelen in deze categorie
Praktijkhouder
De zelfstandige praktijk
In deze context wordt met praktijk bedoeld een eerstelijns zorgpraktijk. Praktijken kunnen zelfstandig opereren, maar zijn tegenwoordig steeds vaker ook onderdeel van een keten. Binnen de eerstelijns zorgpraktijken zijn de zorgverlener veelal ook de eigenaar van de praktijk. Dit wordt dan aangeduid als het praktijkhouderschap.
Het praktijkhouderschap ligt soms bij één zorgverlener, maar steeds vaker ook bij meerdere zorgverleners. Tevens wordt het steeds gebruikelijker, dat ook niet-zorgverleners een eigen zorgpraktijk starten. Zij richt zich dan vooral op het ondernemerschap en nemen zorgverleners in dienst. Met het ondernemerschap van de praktijk wordt onder bedoeld, de strategie van de praktijk, de investeringsbeslissingen, het personeelsbeleid en de financiële administratie.
Ketenpraktijken
In de vorige eeuw was het gebruikelijk, dat er één zorgverlener in de praktijk werkte. De zogenaamde solopraktijken. Dit houdt in, dat er één zorgverlener werkzaam is, die tevens eigenaar is van de praktijk. vervolgens kwam de ontwikkeling naar grotere praktijken, waarbij meerdere zorgverleners werkzaam waren in één en dezelfde praktijk. Deze zorgverleners gingen vaak de samenwerking aan via een maatschap.
De huidige ontwikkeling is, dat praktijken worden samengevoegd binnen een keten. De eigenaar van de keten is veelal een investeringsmaatschappij, die de centrale organisatie regelt. De zorgverleners zijn veelal binnen de praktijk de leidinggevende op zorginhoudelijk vlak. De gedachte achter deze opzet is dat door schaalvergroting efficiency voordelen kunnen worden behaald.
Toenemende regeldruk
Uit onderzoeken in de afgelopen jaren is gebleken, dat de toenemende regeldruk binnen het praktijkhouderschap als een steeds grotere last wordt ervaren. zo zijn er vanuit diverse beroepsverenigingen als initiatieven gestart om samen met het ministerie van VWS en de zorgverzekeraars te kijken om regels te schrappen of te verbeteren. Dit wordt gedaan om de tijd die zorgverleners kwijt zijn aan administratie te verminderen, zodat er meer ruimte overblijft voor de zorg aan patiënten.
In deze context wordt met praktijk bedoeld een eerstelijns zorgpraktijk. Praktijken kunnen zelfstandig opereren, maar zijn tegenwoordig steeds vaker ook onderdeel van een keten. Binnen de eerstelijns zorgpraktijken zijn de zorgverlener veelal ook de eigenaar van de praktijk. Dit wordt dan aangeduid als het praktijkhouderschap.
Het praktijkhouderschap ligt soms bij één zorgverlener, maar steeds vaker ook bij meerdere zorgverleners. Tevens wordt het steeds gebruikelijker, dat ook niet-zorgverleners een eigen zorgpraktijk starten. Zij richt zich dan vooral op het ondernemerschap en nemen zorgverleners in dienst. Met het ondernemerschap van de praktijk wordt onder bedoeld, de strategie van de praktijk, de investeringsbeslissingen, het personeelsbeleid en de financiële administratie.
Ketenpraktijken
In de vorige eeuw was het gebruikelijk, dat er één zorgverlener in de praktijk werkte. De zogenaamde solopraktijken. Dit houdt in, dat er één zorgverlener werkzaam is, die tevens eigenaar is van de praktijk. vervolgens kwam de ontwikkeling naar grotere praktijken, waarbij meerdere zorgverleners werkzaam waren in één en dezelfde praktijk. Deze zorgverleners gingen vaak de samenwerking aan via een maatschap.
De huidige ontwikkeling is, dat praktijken worden samengevoegd binnen een keten. De eigenaar van de keten is veelal een investeringsmaatschappij, die de centrale organisatie regelt. De zorgverleners zijn veelal binnen de praktijk de leidinggevende op zorginhoudelijk vlak. De gedachte achter deze opzet is dat door schaalvergroting efficiency voordelen kunnen worden behaald.
Toenemende regeldruk
Uit onderzoeken in de afgelopen jaren is gebleken, dat de toenemende regeldruk binnen het praktijkhouderschap als een steeds grotere last wordt ervaren. zo zijn er vanuit diverse beroepsverenigingen als initiatieven gestart om samen met het ministerie van VWS en de zorgverzekeraars te kijken om regels te schrappen of te verbeteren. Dit wordt gedaan om de tijd die zorgverleners kwijt zijn aan administratie te verminderen, zodat er meer ruimte overblijft voor de zorg aan patiënten.